Eye Movement Desensitization and Reprocessing czyli odwraż­li­wia­nie i prze­twa­rza­nie za pomocą ruchów gałek ocznych. Twórczynią terapii jest dr Francine Shapiro, która odkryła, że szybkie i powta­rza­ją­ce się ruchy gałek ocznych znacząco redukują lęk u osoby, która wcześniej była narażona na stre­su­ją­ce wyda­rze­nie. Terapia EMDR została oparta na założeniu że objawy traumy powstają w wyniku zablo­ko­wa­nia systemu prze­twa­rza­nia infor­ma­cji, co powoduje nie­prze­two­rze­nie wspomnień doty­czą­cych nega­tyw­ne­go wyda­rze­nia. Podłożem teo­re­tycz­nym dla EMDR stał się Model Adaptacyjnego Przetwarzania Informacji. Model ten łączy w sobie trzy per­spek­ty­wy czasowe: prze­szłość, teraź­niej­szość i przy­szłość. Dla osoby po traumie, kiedy prze­szłość staje się teraź­niej­szo­ścią reaguje ona w nie­adap­ta­cyj­ny sposób (jak gdyby sytuacja miała miejsce teraz, a nie w przeszłości). 

Pacjent przy pomocy terapeuty, porusza się pomiędzy prze­szło­ścią, teraź­niej­szo­ścią i przy­szło­ścią, co inicjuje komu­ni­ka­cję między emo­cjo­nal­nym prze­twa­rza­niem prawej półkuli mózgu i logicznym/językowym prze­twa­rza­niem lewej. Kluczowy moment wglądu i inte­gra­cji przy­cho­dzi, kiedy wspo­mnie­nia zor­ga­ni­zo­wa­ne w sieci neu­ro­nal­ne w obu półkulach łączą się ze sobą. Poprzez sys­te­ma­tycz­nie powta­rza­ny ruch oczu akty­wi­zo­wa­ne są nie­pra­wi­dło­wo zapisane infor­ma­cje (odwraż­li­wia­nie), co integruje infor­ma­cje w nowy sposób. W terapii EMDR skupia się uwagę na trau­ma­tycz­nych wspo­mnie­niach, prze­ko­na­niach na temat siebie, odczu­wa­nych emocjach i dozna­niach z ciała. Jednocześnie trwa naprze­mien­na sty­mu­la­cja, pole­ga­ją­cą na wodzeniu wzrokiem za prze­su­wa­ją­cą się dłonią terapeuty. W zależ­no­ści od potrzeb lub ogra­ni­czeń pacjenta, do naprze­mien­nej sty­mu­la­cji terapeuta może też użyć dźwięku czy tappingu (opu­ki­wa­nia) okre­ślo­nej części ciała.